Άνθρωποι για μια Ξεχωριστή Ημέρα

Αν ξυπνούσες μια μέρα στραβά, σαν τον Μάικλ Ντάγκλας, αυτοί οι τύποι δεν θα γλίτωναν από το αυτόματο σου. Και κανείς δεν θα σε αδικούσε.

1. Ο ξάδερφος του Γκρίνγκο (θεός συνάδελφος, καουμπόι του μεσονυχτίου). Γιατί Πρωτοχρονιά, στις 5 το πρωί και με χιόνι στη μέση του πουθενά, ο σωστός ο ταξιτζής δεν πάει όπου να’ ναι. Από Μαρούσι, Κορυδαλλό; Ας γελάσει. ‘Έλα ρε φιλαράκι, περίμενε λίγο και κάποια στιγμή θα περάσει και κάποιος ταρίφας να σε πάει’.
2. Η ταμίας, υπάλληλος, βοηθός, προϊσταμένη, που δεν μπορεί να σε εξυπηρετήσει γιατί ‘δεν βλέπεις ότι έχει σοβαρή δουλειά’ – όπερ σημαίνει στον κακώς εννοούμενο δημόσιο τομέα, το βάφω τα νύχια μου ή λύνω σουντόκου.
3. Ο μπροστινός σου στο γήπεδο, που σηκώνεται όρθιος πριν ακόμα η μπάλα περάσει το κέντρο, και – νομίζει πως – ξέρει περισσότερη μπάλα κι από τον Ρίνους Μίχελς.
4. Ο «εξυπνάκιας» που πιστεύει πραγματικά ότι έχει περισσότερα δικαιώματα από εσένα και θα σου φάει την σειρά στην ουρά.
5. Ο γείτονας που αποφάσισε να το παίξει μαστροχαλαστής στους τοίχους του στις 11 και μισή το βράδυ. Ή - ακόμα χειρότερα – εκείνος που μαθαίνει τρομπέτα κάθε βράδυ, γιατί προφανώς αρνείται να παίξει με κάτι άλλο.
6. Ο «γιος του δρόμου» που κορνάρει στο φανάρι. Είτε είναι ακριβώς από πίσω σου, είτε 22 αυτοκίνητα πίσω, έχει την απαίτηση να έχεις καλύτερη εκκίνηση από τον Σένα, και μεγαλύτερη υπομονή από οπαδό της ΑΕΚ.
7. Ο «ευρωβλάχος» που μιλάει στο κινητό στον κινηματογράφο. Ακόμα κι αυτόν που το αφήνει να χτυπάει και δεν το χαμηλώνει. Αν υπήρχε λιωμένο βούτυρο στο ποπ κορν, κάτι θα γινόταν.
8. Η Βαγγελίτσα που ακούει «Άσε με μια νύχτα μόνο, λάθη κάνοντας να λιώνω» στις 7 το πρωί. Και μαζί της κι ο μισός Δήμος Αρτέμιδος.
9. Ο «Στάθης Ψάλτης» των 00s, που συνεχίζει να θεωρεί μαγκιά την κομμένη του εξάτμιση που σε ξυπνάει σαν πολυβόλο στα αυτιά σου μέσα στη νύχτα.
10. Το κομπιούτερ που κόλλησε. Δύο λεπτά πριν τελειώσεις την σημαντικότερη δουλειά της χρονιάς.
11. Οι επιβάτες του τρόμου στο μετρό. Που στέκονται αριστερά στις κυλιόμενες, που τρέχουν να μπουκάρουν ενώ – ο αστικός πολιτισμός λέει πως – θα έπρεπε να περιμένουν όσους είναι μέσα να βγουν.
12. Ο πελάτης – πασάς, που θεωρεί ότι οι σερβιτόροι κι οι υπάλληλοι είναι δούλοι του.
13. Ο υπάλληλος που θεωρεί ότι ο πελάτης είναι απλά η εκδίκηση του Διαβόλου που τον κυνηγάει και τον αποφεύγει μέχρι να γίνει κατακόκκινος και να βγάλει ουρά.
14. Ο εγκληματίας που ρίχνει φόλες.
15. Ο «εξερευνητής» που ανακαλύπτει κάθε φορά και κάποια καινούρια βιολογική κρυψώνα στην μέση του δρόμου, όπου φυσικά δικαιούται να αδειάσει το τασάκι του ή να πετάξει τα σκουπίδια του.
16. Τον απόγονο του Ξένιου Δία, που χρεώνει όποιον δεν έχει καταγωγή από την αρχαία Αθήνα (και από τους δύο γονείς) πέντε ευρώ για ένα μπουκάλι νερό ή 100 ευρώ μια διαδρομή που το κόμιστρο είναι €2.70.
17. Ο παρ’ ολίγον σέντερ στο μπάσκετ που επιμένει να μην ζητάει θέση στον διάδρομο, αλλά να καλύπτει το 80% του οπτικού σου πεδίου στον κινηματογράφο. Ή ο ξάδερφος της Μαρίας Σολωμού που επίσης θεωρεί φυσικό να αερίζει τις μπούκλες του κάθε 18 δευτερόλεπτα.
18. Ο συνταξιδιώτης που έχει φάει αντράκλα (γλιστρίδα στα ιταλικά).
19. Τα παιδάκια. Στην ταβέρνα, στην ήσυχη παραλία, στο καράβι, οπουδήποτε οι ανεύθυνοι γονείς τους τα αφήνουν να καταστρέφουν το ζεν σου. Η αγιοποίηση του Ηρώδη είναι πια παγκόσμια απαίτηση.
20. Οι απόγονοι του Αρτέμη Μάτσα που σου μιλούν σαν αξιωματικοί της Βερμαχτ στο τηλέφωνο γιατί δεν έχεις καταθέσει ακόμα την δόση του καταναλωτικού.
21. Οι Ρακετίστας στην παραλία. Δεν χρειάζεσαι περισσότερη εξήγηση.
22. Ο ‘τόσο λίγα κιλά βάζεις ρε φίλε;» στο γυμναστήριο. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.