Μικρές ευτυχίες που μου' λειψαν

Έτσι, γιατί φθινόπωρο χωρίς μελαγχολία, είναι σαν ιμάμ μπαϊλντί χωρίς φέτα...

1. Οι στιγμές που περνάω με τ' αεροπλάνο μέσα και πάνω από τα σύννεφα (μάλλον γιατί τότε σαν να νιώθω λίγο πως αισθάνονται οι άγγελοι).
2. Να ξαπλώσω σε γρασίδι και να κοιτάξω τον ουρανό (όταν έβλεπα τα εγγλεζάκια να ταβλιάζονται και να γδύνονται μόλις μύριζαν ήλιο στα πράσινα τους λυπόμουν. Μέχρι που ένιωσα τη δροσιά του πράσινου στο σβέρκο μου, κι αγάπησα τη Γη).
3. Ένα ουζάκι που να μου καίει το λαρύγγι (γιατί με τον μεζέ, δεν θέλω άλλα τσίπουρα).
4. Ένα έξυπνο φλερτ. Μα που πήγαν όλες οι έξυπνες γυναίκες; (βρε λες να φταίει που δεν βγαίνω πια;)
5. Το πλατινέ μαλλί στις γυναίκες. Όχι στην τηλεόραση και τα περιοδικά. Δίπλα μου. Στους δρόμους, στα γραφεία, στα μαγαζιά. Μα μόνο εγώ καταλαβαίνω ότι είναι η απόδειξη ότι το οξυζενέ είναι η καλύτερη πλαστική που μπορεί να κάνει μια γυναίκα;
6. Ένα ταξιδάκι. Στα ξένα. Να πάρω τον αέρα μου. Να μην ακούω πολλά ελληνικά (μόνο κανένα "γεια σου ρε πατρίδα" από κάποιον κρυμμένο έλληνα φοιτητή), να βλέπω περισσότερο πράσινο, δρόμους χωρίς κόρνες, όμορφα κτίρια, ανθρώπους με τρόπους, και καιρό που θα με κάνει να θέλω να γυρίσω πίσω (μόνο ο ήλιος κι η σπανακόπιτα της μαμάς).
7. Ένα πολύωρο μπάνιο. Μαζί της...
8. Μια βόλτα στην Πλάκα. Με ψιλόβροχο. Και μετά ελληνικό καφέ στη χόβολη και κρέπα (ξέρω, ξέρω, ώρες ώρες νιώθω σαν παλαιοκνίτης πιστός στις αρχές του συγχωρεμένου του Φαράκου
μ' αυτά που λέω).
9. Να γυρίσω με άπειρες σακούλες ψώνια στο σπίτι. Και να μην είναι από το σούπερ μάρκετ. Και να μην είναι μόνο για μένα (αλλά και για το σπίτι μου...)
10. Να μεθύσω. Όπως τότε...

Υ.Γ. Θα το έκανα παιχνιδάκι, ειδικά για το αγαπημένο patsouri. Αλλά τώρα δεν μοιάζει καλή στιγμή.