Του Μπαρμπα-Κώστα...

Προχθές βράδυ, έφυγε ο νονός μου. Τον είχα λίγο σαν θείο, λίγο παραπάνω σαν παππού. Όπου, ότι κι αν είναι, μου λείπει. Ειδικά αυτά του...

1. Που με έλεγε "Πέντρου Ράλλη". Ο νονός ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος, τόσο καλός κι αγαθός, που δεν του άξιζε ο κόσμος γύρω του συνήθως. Κι αυτό το "ν" στο "Πέντρου" πόσο γλυκά μου τό λεγε να ξερες.
2. Που μ' αγαπούσε τόσο πολύ. Που παρότι ήταν άρρωστος μικρότζογαδόρος (πάντα με ένα προπό, με δυο λόττο, με πεντε λαχεία στα χέρια ήταν ο νονός μου), πάντα με ξόρκιζε να μην τ' αγγίζω. Συγνώμη νονέ...
3. Που δεν είχε εγωισμό. Γιατί ποτέ δεν πήρε τίποτα από κανέναν. Γιατί πάντα έδινε. Πιότερα απ' όσα είχε. Και τα παιδιά του και τα' γγόνια του δεν σταμάτησαν ποτέ να του ζητούν. Κι εκείνος να ματώνει για όλους, χωρίς κουβέντα κακιά στο στόμα ποτέ.
4. Που με μαθε να τρώω εκείνα τα καυτερά, τις φωτιές π' άναβε η συχωρεμένη η νονά μου. Υπάρχει μια μακεδόνικη, σλάβικη, τσιγγάνικη, ανάμεμα κι αν ξέρω τι σόι είναι, συνταγή, που τη λένε "τσιλμπούρι" στο χωριό μου. Και κάθε απόκριες η νονά ήξερε, εγώ θα το τρωγα όπως κι αν ήμουν, κι ο νονός θα την μάλωνε τάχα που δεν το είχε έτοιμο από πριν. Και εγώ θα πήγαινα δίπλα του, και θα του έλεγα να βουτήξουμε μαζί ψωμί στο πιάτο το γεμάτο λάδι, πιπέρι κι αυγά. Και πάντα θα δοκίμαζα από εκείνα τα πιπέρια τα μικρά που μόνο εκείνος άντεχε να κόβει με τα δόντια, με τα φασόλια και τους μεζέδες της νονάς-λωξάντρας. Κι εκείνος πάντα θα μου δινε ψωμί και θα βαζε νερό για να μου σβήσει την κάψα.
5. Π' οδηγούσε σαν θιβετιανός μοναχός. 60 χρόνια κάθε μέρα να γυρνάει όλη την πόλη με τα φορτηγά, ένα τρακάρισμα δεν είχε.
6. Που με μαθε Χατζηπαναγή. Γιατί ήξερε από μπάλα...
7. Που δεν γκρίνιαζε ποτέ του. Που όλα τα παιρνε όπως έρχονταν, που έπνιγε τις λύπες και τις στενοχώριες του μέσα του, που ούτε μια στιγμή δεν ενόχλησε κανέναν. Και που πάντα έβρισκε το καλό και το όμορφο μέσα στα όσα συνέβαιναν.
8. Που μου δωσε το όνομα μου. Γιατί μέχρι τότε, κάθε αγόρι που βάφτιζε λέει, το έβγαζε Αριστείδη, όπως τον χαμένο του γιο. Αλλά λίγες μέρες πριν με πάει στην κολυμπήθρα, είδε λέει στο όνειρο του να του λένε (ποιος μη με ρωτάς αγάπη μου, μπορεί να είδε Παναγιά, μπορεί να είδε αγγέλους, ποιος ξέρει) να μου δώσει τελικά τ΄όνομα του παππού μου. Και πόσο τ' αγαπώ το όνομα μου.... (τι ψώνιο εεεε)