Πράγματα που έμαθα σε - και από - γάμους
1) Ο γάμος είναι υπόθεση της νύφης. Ο γαμπρός είναι απλά, ένα ακριβό διακοσμητικό.
2) Ακόμα και οι πιο λογικοί, προχωρημένοι, άνετοι, χαλαροί κτλ κτλ άνθρωποι μπορούν υπό τις λάθος προϋποθέσεις (δηλαδή γάμος, άγχη, πανικοί, πίεση από τους γύρω, συσσωρευμένα μικροαστικά κόμπλεξ παιδιώθεν κτλ) να μετατραπούν σε βλαχοglamorous φρικιά, σε κατίνες, σε τέρατα με δεκαπέντε κεφάλια και δηλητηριώδεις ουρές.
3) Ο γάμος δεν είναι μόνο υπόθεση του ζευγαριού. Αλλά και των πεθερικών, των κουμπάρων, των πιτσιρικιών που τρέχουν παντά ανάμεσα σε φουστάνια, πόδια, δίσκους και τραπέζια.
4) Το bachelor δεν πρέπει, επουδενί, να γίνεται την προηγούμενη νύχτα. Εκτός κι αν θες να τελειώσει νωρίς το τζέρτζελο (πράγμα που πιθανότατα δεν θέλουν οι συγγενείς κι οι γεροντογλεντζέδες όμως, οπότε το ζεύγος θα φτάσει στο κρεβάτι κατά το πρωί).
5) Το ρύζι δεν είναι ποτέ αρκετό. Πάντα μπορείς να πετάξεις περισσότερο. Ακόμα κι αν πας με δικές σου σακούλες.
6) Οι γάμοι είναι καλύτεροι κι από τα μπουζούκια για να βρεις λυσσασμένες, horny, γυναίκες, που είτε είναι, είτε υποκρίνονται πως είναι, μεθυσμένες.
7) Περιέργως υπάρχει ένα όριο στο πόσο καλοντυμένος/η μπορεί να είναι κανείς. Γιατί αν είσαι πιο εντυπωσιακός/η από γαμπρό και νύφη, οι μισοί στον γάμο σε κοιτάνε για να σε πηδήξουν κι οι άλλοι μισοί σε κοιτάνε με μισό μάτι (όχι πως κάποιοι δεν τα κάνουν και τα δύο...)
8) Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς τον βλάχο/παραδοσιακό/χωριάτη/πατροπαράδοτο/εθνικιστή που κρύβεις μέσα σου. Ακόμα κι οι τάχα μου δήθεν wanna be Anna Wintour αυτού του μάταιου κόσμου, ξεχνάνε τα Miu Miu και τα Κολωνάκια και πιάνουν τα λευκά μαντήλια και τα καλαματιανά μόλις ακούσουν "Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί"...
9) Οι γάμοι σε κάνουν να νιώθεις πως γερνάς. Και πως όσο μεγαλώνεις μοιάζεις με τους δικούς σου... (Σκέφτομαι σοβαρά την ψυχανάλυση για την υγρασία που με πιάνει στα μάτια, αδικαιολόγητα, τώρα τελευταία, όταν βλέπω φίλους και φίλες μου ντυμένους γαμπρούς και νύφες).
10) Στους γάμους, βγάζεις λεφτά.
11) ...αλλά ούτε αυτό είναι ικανός λόγος για να παντρευτούμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
Χτές πήγα σε έναν υπέροχο γάμο!
Βασικά πήγαμε σε ένα όμορφο κτήμα και περιμέναμε το ζεύγος να έρθει από το δημαρχείο.
Έτσι αμέσως αμέσως γλύτωσαν εκτός από το ψυχολογικό και ηλίθιο κόστος..και τα πρακτικά, αμοιβή τραγόπαπα, λουλούδια, νυφικά και άλλες μαλακίες...
Υπήρχε σχεδόν μόνο νέος κόσμος! Τα παιδιά κάλεσαν όποιους ήθελαν και οι γονείς θα κάνουν από ένα μεγάλο τραπέζι η κάθε οικογένεια στα οποία θα παραστούν τα παιδιά!
Το πάρτυ τους πάντως δέν είχε ούτε κολόγριες, ούτε παιδάκια, ούτε καλαματιανά, ούτε τίποτα!
Σε αυτό βοήθησε βέβαια και η ξένικη υπηκοότητα του γαμπρού..
΄Παρ'όλο που η αδυναμία μου στο κράξιμο είναι γνωστή...δέν έχω να πώ τίποτα κακό!
Αρα, το πρόβλημα pd μου το έχουν κάποιοι γνωστοί σου και μού και μάς...που όσο θα μεγαλώνουν θα γίνονται ΚΑΡΜΠΟΝ οι γονείς τους...είναι πολύ θλιβερό...να μή μπορείς να εκμεταλλέυτείς καμία από τις πολλές ευκαιρίες που προσφέρθηκαν στη γενιά μας και από τα 18 σου να πιθηκίζεις τα κατα τ'άλλα συμπαθέστατα μούτρα της μάνας και του πατέρα σου, να κάνεις και ένα-δύο one night stand για να έχεις να λές πως μεγάλωσες στα ninetees, να παντρευτείς και δύο τρία χρόνια αργότερα από τους γονείς σου και...η κατάληξη να είναι ακριβώς η ίδια...
Όνειρα???ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΠΙΤΙ, ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ, ΔΟΣΗ ΣΤΟΝ ΚΩΤΣΟΒΟΛΟ, ΚΑΡΟΤΣΙ για το μωρό που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να μή χαλάσει η σειρά...
Σίγουρα κάποιοι καραγουστάρουν και μπράβο τους, οι υόλοιποι όμως...so pathetic...τόσο θλιβερό...
Αγαπημένο pats
Μόλις μου έδωσες το επόμενο post.
Όνειρα....
I couldn't agree more
p.d. οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι υπέρ του γάμου και ναι είναι κάτι που θα ήθελα να μου συμβεί κάποτε (πείτε με ρομαντική, πατροπαράδοτη, συντηρητική, είμαι λίγο από όλα αυτά). Όμως θα συμφωνήσω μέ όλο το πόστ σου, το οποίο με έκανα και γέλασα πολύ! Και έχοντας πάει πρόσφατα σε 3 γάμους παρατήρησα αυτά που περιγράφεις σε όλο τους το μεγαλείο! Τελικά και οι πιο μοντέρνοι άνθρωποι κάποια κλισέ του γάμου δεν μπορούν να τα αποφύγουν!
αγαπητέ μου pd.... όχι πως είμαι κατά του γάμου, αλλά δεν θέλω να παντρευτώ σύντομα... έχω ακόμα μέλλον...
προτιμώ τον γάμο μου όπως τον περιγράφει το patsiouri, πολιτικός και μετά ένα τραπέζι με φίλους και πολύ χαβαλέ.... ΙΔΑΝΙΚΟΣ νομίζω...
πάντως όλα όσα γράφεις αληθεύουν και εμένα με κάνουν να γελάω πολύ...
να ευχηθώ και στα δικά σου???
φιλάκια....
Nα ευχηθείς, να ευχηθείς!!!
και εγω ειμαι παραδοσιακη με το θεμα του γαμου...αλλα πραγματικα δεν μπορω παρα να συμφωνησω με τη λιστα σου!
Κορίτσια του καλοκαιριού
Βλαχοπούλα μου, δεν θα σχολιάσω την πίστη σου στις πατροπαράδοτες αξίες, αλλά θα σε ευχαριστήσω για τα λόγια σου.
Spaigeck μου, από την στιγμή που δεν είναι οι ευχές σου σε τζίνι, μπορείς να εύχεσαι ότι θέλεις, αν και στην θέση σου θα προτιμούσα κάτι σε πολλά λεφτά και πολλά ταξίδια.
Pats μου, με σένα θα τα πούμε... (μέχρι τότε όμως, το αυτό ευχόμαστε και για σας).
Αύρα μου, πως θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει κανείς μαζί μου?
Σας φιλώ και καλά γλέντια
Χεχε εμένα πάντως ο πρώτος δεν ήταν έτσι ακριβός …. Χμ είχε βλάχο εθνικιστές με τα πεντοχίλιαρα έτοιμα για καρφίτσωμα αλλά ορκίστηκα στην τότε πεθερά (από τον Έβρο εκεί που βάζουμε την καρφίτσα όταν κρεμάμε τον χάρτη ) ότι ένας θα καρφιτσώσει οτιδήποτε απάνω μου άλλος δεν θα τολμήσει … οπότε λύθηκε το πρώτο θέμα καλά που είμαι βέβαια και 1,85 αλλιώς δεν πιάνει χεχεχε….
Βέβαια κανενός δεν άρεσε ο γάμος μιας και δεν χορέψανε … με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι θέλανε να μπούμε στο Ξενοδοχείο που έγινε το «γλέντι» με το τατατατααααα τατατταταααααααα εγώ πάντως προτίμησα το μισιρλου από το Pulp fiction και μπήκαμε τρέχοντας της φάτσες να έβλεπες.
Bachelor ακόμη θα τσακωνόμουν αλλά η ζήλια δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο οι φίλοι μου σίγουρα θα έφερναν τη στριπτιζου όποτε η τέως κ. έπαθε παράκρουση και μόνο με την ιδέα χαχα Τι να λέω άστα το καλό είναι ότι κράτησε λιγότερο από 6 μήνες οπότε καλά είναι :)
Έχεις όμως κι εσύ φίλε εντροπία, ιστορίες από την κρύπτη...
(στον Έβρο που ακριβώς τον έκανες τον γάμο αλήθεια?)
Σωστό σε βρίσκω!!Μόνο που ξέχνας κάτι 3-4-5ους,αγνωστους μεχρι τωρα συγγενεις που σε ρωτάνε "Ποιανού εισαι συ καλε?" και "Πως μεγάλωσες έτσι!εγω σε θυμαμαι νιανιαρο". Επίσης έχω προσέξει πως τις νύφες, απ΄ τη στιγμή που παντρεύονται, τις πιάνει μια μανία να αποκαταστήσουν όλο τον ελεύθερο κόσμο και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί...
Υ.Γ. Το 10 πως γίνεται?
Εγώ θα μαλώσω τον Εντροπία, μά ένα όμορφο έθιμο υπάρχει στους βλάχικους γάμους, το καρφίτσωμα, κι εσύ εκεί...γκαντεμόσαυρε να το αποτελειώσεις??
Και στην τελική ας μας τα έστελνες βρε φιλαράκι!
Όσο για το "ποιανού είσαι εσύ καλέ" του daydreamer η γαμάτη απάντηση είναι να πείς απότομα "Κανενός, φύτρωσα!" Δοκιμασμενο με great sucess...
Daydreamer
σωστά τα λες, απλά αυτά είναι σε γάμους συγγενών, κι εγώ τελευταία είχα μπλέξει σε γάμους φίλων, οπότε δεν τα είχα. Πάντως, άλλη μια καλή απάντηση στην ερωτησάρα, επίσης επιτυχημένη όπως και αυτή της pats, είναι το "του κουμπάρου", αν και λίγο επικίνδυνο για καρδιακούς παππούδες. Επίσης το 10, δεν ισχύει για τους καλεσμένους, αλλά για το ζεύγος.
Όσο για το pats, αν πραγματικά βρίσκεις τόσο υπέροχο το καρφίτσωμα, προτείνω να κανονίσουμε όλοι μαζί ένα γαμο-party για να σας γεμίσουμε καρφίτσες...
Εγώ βλέπω τον γάμο σαν μια απλή και πανέμορφη γιορτή (το φουστάνι, τα λουλούδια, η καλή σαμπάνια, η παρουσία όλων των φίλων σου, να τον δεις επιτέλους ξυρισμένο κλπ.) κι έτσι ίσως παντρευτώ κάποια στιγμή.
Για ένα ζευγάρι που αγαπιέται και συμβιώνει άλλωστε ο γάμος δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω...
ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ ΑΚΟΜΑ, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ 30 ΚΑΙ ΣΕ ΙΚΕΤΕΨΕΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΦΤΕΙΣ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΘΕΡΟ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ.
εΥΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ, ΑΠΛΑ ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ Ο ΚΟΥΚΟΣ ΑΗΔΟΝΙ,
Χεχε, κάτι τέτοια λέγονται σαν του ανώνυμου και αισθάνομαι εκτός τόπου και χρόνου, είμαι και πολύ future gal... ενδιαφέρον παρουσιάζουν αυτοί οι αναχρονισμοί, μ;
Jane μου, είσαι η μοναδική gal που μπορεί να το υποστηρίξει, i give you the point.
Όσο για τον ανώνυμο, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν (κι εμένα τα χεράκια της με λύνουν και με δένουν φυσικά)
γλίτωσα ευτυχώς Αθήνα είχε γίνει … όσο για την κρύπτη όνομα και πράμα
Προσωπικα ειμαι κατα του γάμου εκ πείρας πλέον..
Όποτε λοιπόν πάω σε γάμο μου ρχεται να κλάιω..οχι οχι από συγκίνηση απο λύπηση..
Την καλησπέρα μου..
για τα μετά δε λέτε τίποτα,
μόνο για την 'σκερπανιά στο κεφάλι' λέτε
και να μπω με το δεξί:
-παπού παπού έχω νέα
-τι έγινε βρε συ;
-άσε, που να στα λέω, παντρεύομαι!!
-α, με το καλό, πότε γίνετε ο γάμος;
-μεθαύριο παπού, θα γίνει χαμός
-και από μένα τι θες, συμβουλές ε;
-εεε, ναι ρε παπού
-άκου να δεις αγόρι μου, αύριο είναι η μεγαλύτερη μέρα της ζωής σου . . .
-όχι ρε παπού, μεθαύριο παντρεύομαι
-ξέρω εγώ τι σου λέω αγόρι μου. Αύριο είναι η μεγαλύτερη μέρα της ζωής σου . . .
Σωστός ο παππούς.
Δημοσίευση σχολίου